podły człowiek

См. также в других словарях:

• podły — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, podłydli, podłydlejszy {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} taki, który wzbudza odrazę swym podstępnym, płynącym z niskich pobudek postępowaniem; niegodziwy, nikczemny : {{/stl 7}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• kreatura — ż IV, CMs. kreaturaurze; lm D. kreaturaur pot. «lichy, podły człowiek, nędzne indywiduum; nędznik» Marna, podejrzana kreatura. ‹łac.› …   Słownik języka polskiego

• gad — m IV, DB. a, Ms. gadzie; lm M. y 1. zool. gady «Reptilia, gromada lądowych kręgowców zmiennocieplnych, oddychających płucami, przeważnie jajorodnych, o skórze pokrytej łuskami, tarczkami lub płytkami; należą tu: hatterie, żółwie, jaszczurki, węże …   Słownik języka polskiego

• nikczemny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, nikczemnyni, nikczemnyniejszy {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} odznaczający się niskim poziomem moralnym, postępujący haniebnie, godny potępienia i pogardy; niegodziwy, podły :… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• drań — m I, DB. drania; lm M. dranie, DB. drani, rzad. draniów pot. «człowiek podły, nikczemny, przewrotny; łobuz, nicpoń, gałgan» Był skończonym draniem. ◊ Zimny drań «człowiek opanowany, odznaczający się bezwzględnością i wyrachowaniem» …   Słownik języka polskiego

• dziecko — n II, N. dzieckokiem; lm MDB. dzieci, N. dziećmi 1. «człowiek od urodzenia do wieku młodzieńczego; każdy, niezależnie od wieku potomek w stosunku do rodziców; syn, córka» Rodzone, dorosłe, nieletnie dziecko. Rozkapryszone, rozpuszczone,… …   Słownik języka polskiego

• ciemny — ciemnyni, ciemnyniejszy 1. «pozbawiony jasności, światła, pogrążony w mroku; nie oświetlony» Ciemna noc. Ciemne zaułki, ulice, okna. Ciemne mieszkanie. ◊ Ciemna karta czegoś (np. czyjegoś życia, historii, dziejów) «okres załamań, niepowodzeń,… …   Słownik języka polskiego

• gadzina — ż IV, CMs. gadzinanie 1. lm D. gadzinain «zwierzę pełzające, jadowite; płaz, gad» przen. «człowiek nikczemny, podły» Fałszywa gadzina. 2. blm gw. «żywy inwentarz, zwierzęta domowe, ptactwo domowe» Karmić, paść gadzinę …   Słownik języka polskiego

• kanalia — ż a. m odm. jak ż I, DCMs. kanalialii; lm D. kanalialii (kanalialij) obelż. «człowiek podły, niecny; łotr, łajdak, nikczemnik, łobuz» Podła kanalia. ‹wł.› …   Słownik języka polskiego

• łobuz — m IV, DB. a, Ms. łobuzzie; lm M. te y, ci łobuzzi, DB. ów 1. «urwis, psotnik, swawolnik; ulicznik» Zgraja wesołych łobuzów. 2. «człowiek zły, podły; łajdak, nicpoń» Napadł go jakiś łobuz i pobił dotkliwie …   Słownik języka polskiego

• nędznik — m III, DB. a, N. nędznikkiem; lm M. nędznikicy, DB. ów «człowiek podły, nikczemny; niegodziwiec, łajdak» …   Słownik języka polskiego